καλόχυμος

-η, -ο

1. αυτός που έχει άφθονο χυμό, χυμώδης, ζουμερός

2. αυτός που έχει γλυκό χυμό, ο εύγευστος

3. (για πρόσ.) αυτός που έχει καλούς χυμούς, που δεν πάσχει από ερεθισμούς ή ελκώσεις τού δέρματος, που τα επιπόλαια τραύματά του επουλώνονται και θεραπεύονται γρήγορα και εύκολα.

[ΕΤΥΜΟΛ. < καλ(ο)-* + -χυμος (< χυμός), πρβλ. γλυκό-χυμος, πικρό-χυμος. Η λ. μαρτυρείται από το 1761 στον Ιώσηπο Μοισιόδακα].